Nyapédah ka Kamojang: Jalur Wajib Goweser

Ku: Eep NR

Kamojang geus lila jadi tujuan nu matak panasaran pikeun para goweser. Jalur ieu henteu mung sakadar rute wisata, tapi ogé tempat nguji kakuatan jeung konsistensi. Hiji kalimat sok kapangaruhan di antara komunitas sapédah: “Mun can nepi ka Kamojang, can kawilang goweser bedas.”

Tangtuna éta anggapan henteu asal-asalan. Sabab, jalur Kamojang nyuguhkeun rupa-rupa kontur nu nuntut kaparigelan. Haji Deni Supardan, goweser senior ti Cibiru, geus lima kali ngajugjug tempat ieu. Anjeunna ngajak komunitas anyar pikeun nyoba sorangan kaunikanna.

Kamojang mibanda kombinasi jalur nu jarang kapanggih di tempat séjén. Di antarana, aya jalan aspal, tanah leuleus, makadam nu licin, jeung tikungan tajam nu nuntut konsentrasi. Haji Deni nyebutkeun, jalur ieu cocog pikeun latihan fisik jeung mental sakaligus.

laju, jarakna cukup jauh pikeun ukuran hobi. Profesional bisa ngalaksanakeun lalampahan salila dua jam. Tapi lamun bareng pemula, waktu naék bisa nepi ka opat jam leuwih. Ku sabab kitu, Haji Deni sering milih marengan rombongan pikeun ngajaga kabersamaan jeung kaamanan.

Dina hiji perjalanan bulan Juni 2025, Haji Deni jeung salapan anggota komunitas ngumpul ti Cibiru isuk-isuk. Maranéhna ngamuat sapédah ka mobil jeung ngamimitian perjalanan jam tujuh. Rombongan éta dirojong ku dua marshal ti Komunitas Bageur.

Salajengna, maranéhna nepi ka Gapura Kamojang jam satengah salapan. Sanggeus persiapan satengah jam, sadayana langsung ngamimitian goés ti Kawah Manuk. Ruteu diteruskeun ngaliwatan Cibéntang, terus ka Désa Sadu, sarta réngsé di GOR KONI Majalaya.

Hiji-hijina cara pikeun neuleuman jalur ieu nyaéta ku nyorangna langsung. Rombongan kudu terus waspada. Jalanan leutak, batu leueur, jeung semak jangkung bisa nyumputkeun lobana risiko. Dina sababaraha titik, goweser kudu nanggung sapédahna sabab teu mungkin dipaké ngaliwatan medan nu kacida parahna.

Sajaba ti éta, Haji Deni ogé nyarankeun pikeun henteu maksa mun leungit tanaga. Anjeunna sering nyieun pit stop di tempat nu relatif aman pikeun ngareureuhkeun tanaga jeung nginum cai.

Saterusna, hadirna marshal jadi bagian penting dina lalampahan. Maman Zuebleg jeung réréncangan ti Komunitas Bageur nunjukkeun rute kalayan taliti. Maranéhna ogé nyiapkeun solusi lamun aya masalah, saperti ban bitu atawa sapédah nu nyangsang.

Taya ragu, peran maranéhna ngajadikeun lalampahan leuwih aman jeung teratur. Sabab di sababaraha tempat, jalan geus katutupan ku jukut leuweung. Tanpa bantuan pituduh, rombongan bisa waé kasasar atawa nyangsang di tempat nu beunang lieur.

Haji Deni nyarankeun latihan intensif saminggu saméméhna. Anjeunna biasa ngajadwalkeun latihan tanjakan jeung interval cardio sapoé sakali. Anjeunna ogé sok nyiapkeun beubeunangan ku cara nyusun logistik sorangan.

Contona, anjeunna nyandak cai minimum dua liter, buah potong, jeung energy bar kanggo nyegah leuleus. Dina bagian séjén, anjeunna nyarankeun pikeun milih sapédah off-road nu luyu jeung medan. Anjeunna kungsi nyaksian sapédah on-road bitu bannana alatan makadam nu kasar.

Ku kituna, alat cadangan sapertos pompa, ban serep, jeung alat mini kudu salawasna kabawa. Henteu saeutik masalah teknis muncul tengah jalan, sarta alat darurat bisa nyalametkeun jalur balik.

Tilu portal nu dijaga ku warga lokal kapanggih sapanjang rute. Maranéhna narima sumbangan Rp5.000 per jalma. Haji Deni mayar éta biaya kalayan daék, tapi anjeunna miharep warga ogé merhatikeun jalan.

Sabab, dina sababaraha bagian, jukut nutupan jalur jeung batu ngagulung ka tengah jalan. Anjeunna ngajukeun ide pikeun ngajaga jalur ku gotong royong antara warga jeung komunitas sapédah. Kitu deui, papan arah jeung tanda lalulintas bakal matak mantuan rombongan anyar.

Kamojang ngajarkeun loba hal pikeun para goweser. Salian ti latihan fisik, lalampahan ieu ogé ngajadikeun para peserta leuwih disiplin, sabar, jeung gotong royong. Ti awal nepi ka ahir, rasa saling tulungan terus kacida karasakeunana.

Dina ahir lalampahan, sadaya anggota rombongan ngarasa puas sanajan kacapean. Aranjeunna meunang pangalaman anyar, meunang sobat anyar, sarta leuwih mikawanoh alam.

Sajaba ti éta, Kamojang ogé ngajarkeun urang pikeun ngahargaan lingkungan jeung warga lokal. Jalur ieu henteu mung sakadar tempat ulin, tapi ogé simbol kabersamaan jeung kabugaran.

Goweser nu hayang tantangan sajati kudu nyoba nyapédah ka Kamojang. Jalur ieu nyuguhkeun kombinasi alam, teknik, jeung interaksi sosial. Henteu heran lamun loba komunitas ngajadikeun Kamojang minangka jalur wajib.

Tangtuna, latihan, kerjasama, jeung tanggung jawab kudu jadi prinsip dina lalampahan. Jalur nu seueurna ngaliwatan leuweung jeung bukit bakal ngajurung urang pikeun leuwih ngahargaan diri jeung batur.

Kamojang téh sakola alam, tempat nu teu ngan ukur neuleuman tanjakan, tapi ogé ngolah mental jeung rasa percaya diri.